Dertli Sözler En Hüzünlü, Efkarlı ve Derbeder Sözler

bülbülün sesini gül, toprağın nefesini ise su söndürür...

Yaşamak yetenek ister; yaşlanmaksa tecrübe...!

İncelediğimiz Yerden Değil

Anlaşılmadığımız

Yerden Koptuk...

Değerini kaybedenlerin Hükümlülüğü kalmamıştır..

Bizde bilirdik Kıyıya özlemi olan Denizler üzerinde

Kanat çırpan kuşlara Sitemkâr şiirler yazmasını...

Lakin "Biz" Demli çayın tavında İki kişilik sohbete kurban olduk...

Geldiği gibi kalanlara hasret kaldık.

Zaman her şeye ilaç ta bakalım biz iyileşmek istiyor muyuz?

Bütün insanları sevebilirdim, sevmeye senden başlamasaydım.

Vazgeçtim artık gözlerinden. Düşünmüyorum seni. Kilitli kapılar ardına sakladım anahtarını mı? Kimseye veremedim. Yapamadım. Çünkü hala seviyorum.

Vefasız, karanlık yolda hoşça kal diyendir!

Gitsem ayrılık kalsam yalnızlık.

Misafirsin bu hanede ey gönül, Umduğunla değil bulduğunla gül, Hane sahibi ne derse o olur, Ne kimseye sitem eyle, ne üzül.

Üzülmek, ağlamak insani duygular. Ağlayın, yapamıyorsanız da ağlar gibi yapın da o katılaşmış kalp biraz yumuşasın.

Ben sadece yoldum. Sen beni hep kaybettin.

Gönül yorgun düştüğünde, yürek dilsiz kalır.

Hangi mevsimin rüzgarıdır aşk? Ne yana dönsem yüzüme hüzün eser.