Derviş Misin Mübarek

Önceleri toyduk cahilligin verdiği fevriliklerle öfkemize hakim olamayıp her lafa bir cevap verirdik lafin altında kalırsak kendimizi kötü hissederdik..

Ofkelerim sabirsizligim kızginligim elimde avucumdaydi sonra sonra büyüdükçe hiçte kolay olmadı tabi o dili tutmak..

Daha yolu var biliyorum ama bir araba dokusu laf söyleyecekken tek kelime laf etmemek susmak hiç bir şey dememek ve sessiz kalmak sanirim bunu adı büyümek..

Keşke birde dışarıdan gelen seslere kapatsak kendimizi belki o zaman tam anlamiyla tamam oluruz diyorum ama bizde etten kemikten yaratılmışız bu kadarına çok fazla olur diyorum..

Ve yer yer düşünmüyor da değilim hani bu sabrın sonu selamet diyen dervişi tanımak isterdim neye istinaden sabri tavsiye ettigini bilmek ve anlamak adına zira bu devirde susani korkak görmezden geleni aptal hiç tepki vermeyeni çantada keklik sanan ahmaklara yok değil ..

Her şey bir yana zamanla ve yaşadıkça insan öğreniyor öğrendikçe tecrübeli biro olmaya başlıyor ve tecrübelerine dayanarak yol alıyor ama zaman zaman da bir patlama illaki yaşıyor sonuçta hepimiz etten kemikten birer kuluz..

Sabir başlar da zehirdir huy edinirse iz bal olur yaradan ne vermişse amenna her şekilde sabır gösterilmesi en güzeldir lakin kulun kulu sinamasi ve sabrını zorlamasinin da manası yoktur ama gereksiz kişileri çoktur bunlarida idare edip görmezden geleceğiz..Wesselam..