Söz Ve Hal..

İçimden gelenide yaptım, elimden gelenide. Olmuyorsa olmuyor..
Değişiyor insan, gerçekten değişiyor..
Mesela ben, öyle çok değiştim ki..
Emin olamıyorum kimseden kendim kadar. Sanki olan varda kendi kadar )
Hihi. (demenin içeriğinide yeni keşfettik. Yinede pişkin, pişkin yazmaya devam..Bilmem dim bilir olduk.)...
İçimden geçenleri söylemiyorum artik, kırıldığımdan beri en yakın sandıklarıma bile, susmayı öğrendim istemesem de. Öyle hemen  bir Tatlı söze aldanmıyorum uzun zamandır..
Bir insan bir kez yapmacık geldiğinde onu tekrar samimi olarak algılaya bilmekte güçlük çeker.
Durduk yere bilmediğin bir sebebden ötürü değişim oluyorsa karşında. Var bir şey ama ne. Empati yaparsın. İnsanlik hali olur böyle diyesin gelir..
Uzun süre de değişmezse gidişat. Değişirsin..
Bazen dersin yanlış mi hissettim acaba.
Yok yok gerçekten bazen kaybedersin tüm samimiliği, hisler yanılmaz. Samimiyet konusunda epey yol almışlığım var.
Söz le, hal bir değilse, burda samimiyet göremiyorum.. 
Can dersin canın yanar,
Gül dersin gülün solar,
Dost dersin yalan çıkar,
Boşversene arkadaş..
Artık..
Herkes Kendine Yakışanı Yapar...

Küskün de değilim kimseye, bu kadar iyiniyet fazlaydı kırılgan kalbime.  Olan oldu artik. Ağzınla kuş tutsanda, balık olup kavağa çıksanda, en güzel iyiliği yapsan da, kimseye yaranamazsın.. Yaranamazda..
Böyle işte hayat  tercübeyle öğrenirsin.
Yine de teşekkür ederim gözümün açılmasında emeği geçenlere....

Vesselam..
Öğrenmeye devam ..
Yolumuz açık olsun.