Yürüdüm usulca

Kendini bulunmaz hint kumaşı olarak gören, küçük dağları ben yarattım sanan ne büyük yanılgıdadır. Burnu kaf dağında olup, insanları hor görenler durmadan aynı sözleri tekrarlar: “Ben olmasam senin yüzüne kim bakar”, “Ben olmasam sen bir hiçsin”, “Ben olmasam dünyanın ne anlamı var”, “Ben olmasam dünyanın en  yakışıklısı kim olurdu”, “Ben olmasam sana kim yardım eder”, v.s. Ama unuttukları bir şey var: Onlar olmasa hiçbirşey olmaz, hayat kaldığı yerden devam eder. Ve mezarlıklar “ben olmazsam olmaz” diyenlerle dopdolu....... 

.Benden neyret edenlerle işim yok ben beni değerli kıymetli hıssettırenle  meşkulum....