Öyle bir mezarlık ki ne taşı vardır ne adı ne ismi ne cismi

Ufak bir sıyrık değildir ki acılar hemen unutasın. Büyük acılara yol açanlar unutuluyor diyoruz. Aslında kalbimize sessiz sedasız gömüyoruz. 

Normal bir mezarlık gibi değildir. Ne üzerine çiçekler ekilir ne bir dua okunur. İyi oılan her yad edilişte Allah'a emanet edilirklken, acılara yaralara sebep olanlar da Allah'a havale edilir. 
Taşlarıda yoktur yazıları da belki zamanla isimleri de silinir gider. Geriye kalan sadece acılar yaralar. Elbette zaman denilen ilaç ne kadar fayda ediyır ise unutmaya o yaraları sarmaya iyilişmeye başlar. Aslında iyileşmek değil de kabuk bağlamak demek daha doğru olsa gerek. En büyük mezar insanın kalbine gömdükleridir diyoruz. Duasız sessiz sedasız... Haberleri bile olmadan unutulmaya mahkum oluyorlar. 

Sonra.... Yürüyen bir mezarlık haline geliyoruz yıllar içinde. Ne kadar insan tanırsak gömdüklerimiz de o kadar artıyor. Yaşayanlar mı? Elbette vardır fakat ölenler yaşayanlardan daha fazladır...

Unutlmayacak iyi bir anı olmak nasibiniz olsun İnşaAllah...

SevgiLer..