anne mutsuzsa kimse mutlu değildir
Annenin sevgi ve babanında güven olduğu yaşamın başlangıcı ve devamında Kadın,a gereken değeri verememek kendine, çocuğuna ve topluma gereken özeni gösterememekten kaynaklı farkındalıksız ve yanlış öğrenilmiş ve düzeltilmesi gereken bir tutumdur.
Annelerimizin bize olan sevgisi, şefkati, dişil enerjisi bizim toprakla bağlantımızı, duygularımızı, hislerimizi, yumuşaklığımızı sağlarken; babalarımızın sağlıklı eril enerjisi ile bizlere sağladığı güven bizim Yaratıcı ile olan bağımızı, kendimize ve dışarıya olan sağlıklı güvenimizi, kendimizi gerçekleştirmede özgüvenimizi etkilemektedir.
Buradan yola çıkarak Toprağa Ana ve Yaratıcıya da Baba olarak ifade edilme sebebinin bu olabileceğini düşünüyorum...
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar günü olarak farkındalık yaratmakta iken günümüzde halen yaşanılanlar beni hayrete düşürüyor.
Kadına cinsel bir obje olarak bakabilmek, dünyaya gelmemizi sağlayan kutsallığı yok saymak sadece kendini yok saymakla ilişkilendirilebilir sanırım.
Bize hayatımızı veren toprağa nasıl bakıyorsak kadına da öyle kutsal bakabilmek, bizi her durumda koruyan Yaratıcıya nasıl güven duyuyorsak erkeğe de o şekilde güvenebilmek yaradılışımızı fark etmemizi sağlayabilir belki!
Erkeğin ilham ve enerji aldığı, soyun devamı için çift ilişlisi ile yaşam yolculuğuna devam ettiği ve ancak mutlu bir kadınla yuvanın mutlu olabileceği düşüncesini hatırlamamak, erkeğin veren kadının alan taraf olduğu sağlıklı bir ilişkide erkeğin yaradılış amacını gerçekleştirdikçe mutlu olduğu; kadının da yaradılış amacını gerçekleştirdikçe ortaya çıkan mutluluğu ile enerji ve ilham verdiği dengeli ilişkiler yerini niçin karmaşaya, kavgalara ve şiddete bıraksın?
Kadının ve erkeğin haklar olarak eşit işlevsellik/sorumluluk olarak farklı olduğu bilinci ile hareket edebilmek, geçmişten getirdiğimiz yanlış kodların yerine yeni bilgilerle donanarak hayatımızı güzelleştirmek, yaradılışımızda mevcut vasıfları açığa çıkarabilmek için çabalamak ve bizden sonraki nesillere sağlıklı genetik miraslar bırakabilmek ümidiyle...Yaşam Koçu..Gürcan Giray