UNUTMADIM...
Üzülmek, kırılmak , unutmak, unutmamak insanlara mahsus.. İnsan değer verdiklerini önemser. Lakın hayat her şekilde tek kişilik. Ne üzmeye nede üzülmeye aşırısı değmez..
Hepimiz kendimize yapılan, veya yaptıklarımız bazı şeyleri unutmayız.
Bu bizi üzen bir kırgınlık olur, bize yapılan bir iyilik olabilir. Unutmayız... Lakın kimse bende kırdım bende üzdüm , iyiliye nankörlük ettim, hatır saymadım gibilerini hiç hatırlamaz.
Umursamaz, kırdığının farkına bile varmaz o kadar normal leşmiştir ki Kendi yaptıkları.. İyiliklerini unutmaz ama kırdığını hatırlamaz. AMA SENDE BENİ ÜZMÜŞTÜN...
....
Sana ağır gelen diyerine tüy gibi hafif gelebilir. Kişiye göre etkisi varsa, o halde sende, bende...
Hiçbir şeyi boynunu bükecek kadar sevme ve hiç bir şeye seni üzecek kadar değer verme. Sevse de olur sevmese de, Olsada olur, olmasada olur deyip geçmeli.
İnsaniz işte.. işimize ne gelirse..
demi..
Biraz da öyle olmak mı gerek acaba.. Hadi olalım..))) hatta oldum say...
Ne yaparsanız yapın ne yaşarsanız yaşayın tüm çabamız bir manada geçmişimizi daha iyi kılmaya, tamir etmeye, iyileştirmeye hizmet eder.. Şunu asla unutmayın, Yalnızca tamir edilmiş bir geçmişe parlak bir gelecek görünür..
Bırakmalı , her kes kendi yolunda yürüsün...
Kendi ayıbıyla yüzleşemeyen de
Elinde fenerle ,senin gölgende kusur arasın... Gölgesini görüp kendini büyük zanneden insanlarda var bu dünyada.. vesselam...
Kula yakın olan hüzün, hak ka yakın olan huzur bulur.. Yolumuz Hak yol olması dileyiyle..